2010-01-22 11:45:05

Gmina Inowrocław

GMINA  INOWROCŁAW  Nieco historii     Zachodnia część Kujaw, obejmująca m. in. dzisiejszą gminę wiejską Inowrocław, zamieszkiwana była już na przełomie X i IX stulecia p.n.e. Znaczące piętno wywarła ba niej jednak prehistoryczna epoka neolitu, gdy w połowie V tysiąclecia p.n.e. osiedliła się ludność, prowadząca rozwiniętą działalność hodowlano – uprawową.                                                                                                    Już w 2 połowie III tysiąclecia p.n.e. Kujawy stały się jednym z największych „tygli” państwotwórczych środkowej Europy, miejscem tworzenia pierwszych spójnych systemów kulturowych.        Decydującym czynnikiem skłaniającym ówczesną ludność do zasiedlania rzeczonych obszarów były nie tylko urodzajne gleby, lecz również bogate pokłady soli kamiennej. Należy tu przypomnieć, iż kopalina ta stanowiła wówczas środek płatniczy, umożliwiający nabywanie broni czy narzędzi produkowanych w innych kręgach kulturowych. Zaistniała sytuacja dała początek wymianie handlowej, stymulującej powstawanie późniejszych szlaków handlowych, o zasięgu daleko wykraczającym poza kontynent europejski.    Za sprawą dwóch niemal strategicznych bogactw czyli soli i urodzajnych gleb, następowało dalsze, intensywne zagospodarowanie Kujaw. Podczas szczytowego okresu rozwoju kultury łużyckiej przełomu VII i VI w. p.n.e. powstawały coraz częściej ludzkie osiedla (odkrycia archeologiczne grobów z amforkami w Jaksicach).    Ziemia kujawska nie oparła się bynajmniej przemożnym wpływom celtyckim, bardzo pozytywnie skutkującym dla jej rozwoju, głównie gospodarczego. Rozkwitał zatem handel solą, bursztynem, rozpoczęto wytopy szkła, powstawały pierwsze miejsca kultu religijnego.   Na terenie obejmującym dzisiejsze Krusze: Duchowną, Podlotową i Zamkową), Celtowie założyli faktorię handlową, ponadto zainicjowali „szlak bursztynowy”, łączący wybrzeża Morza Bałtyckiego ze Śródziemnomorskim. Inny trakt pomógł urzeczywistnić stałe powiązania handlowe relacji Wielkopolska – Kijów.      Zdecydowanie najbardziej intensywny czasokres kontaktów gospodarczych z Forum Romanum przypada na 1 połowę I w. n.e., kiedy gruntownej rozbudowie uległa niegdysiejsza faktoria Krusza („krusza” oznaczała starodawne nazewnictwo bryłki soli). Wokół niej wyrastały od podstaw nowe osady jak: Łojewo, Latkowo, Sławęcinek, Piotrkowie i Jacewo. Niestety lata pomyślnego rozkwitu przerwały gwałtownie najazdy na Europę stepowych ludów azjatyckich.    Szczęśliwym zbiegiem okoliczności, poprzez rozrost państwa Goplan, wieki średnie oznaczały dla ludów Kujaw epokę wszechstronnego rozwoju.     Ziemie te naznaczone są niestety również śladami walk o zachowanie integralnej przynależności do Polski. Lata niszczycielskich wojen, prócz zwyczajowo przywleczonych chorób epidemicznych (tyfus, cholera), zostawiły po sobie jako osobliwą schedę, nazewnictwo niektórych wsi. Przykładem mogą służyć chociażby Tupadły. Zachowana nazwa przywołuje bowiem pamięć poległych w jej okolicach wiernych żołnierzy króla Polski Jana Kazimierza, którzy walczyli z wojskami niesfornego rokoszanina księcia Jana Lubomirskiego.     Podczas zaboru niemieckiego społeczeństwo różnymi metodami aktywnie zabiegało o podtrzymanie tożsamości narodowej i niepodległą Rzeczypospolitą. Czyniło to w parlamencie pruskim, kościołach katolickich, szkołach przy warsztatach pracy. Upragniona wolność nadeszła 6 stycznia 1919 r. dzięki zwycięskiemu Powstaniu Wielkopolskiemu, jedynemu udanemu dla Kujawian zrywowi narodowemu.     Historia Kujaw, poniekąd metafizyczna magia, ale też czar miejscowych legend ubogacona pięknem przyrody, urzekała przybywających tu gości.                                                                                                                             Mimo upływu ponad 80 lat od śmierci, ciągle najwybitniejszym obywatelem rodem z gminy Inowrocław pozostaje Stanisław Przybyszewski, poeta, pisarz, dramaturg, eseista, publicysta, tłumacz literatury obcej, urodzony 7 maja 1868 r. w Łojewie, syn miejscowego nauczyciela. Krytycy zaliczyli go do panteonu czołowych przedstawicieli nurtu literackiego Młodej Polski. Jesienią 1927 r. literat odwiedził rodzinne strony, aby tu właśnie dokończyć tom wspomnień zatytułowany „Wśród swoich”. Niestety zmarł 23 listopada 1927 r. pracując nad rozpoczętym dziełem. Zgodnie z wcześniejszą dyspozycją, doczesne szczątki spoczęły na cmentarzu w Górze (pierwotnie w grobowcu rodzinnym Znanieckich), gdzie dokonał swego żywota, zaś w 1931 r. trafiły do oddzielnego grobowca ufundowanego ze zbiórki składek społeczeństwa, m. in. nauczycieli i pocztowców. Epitafium memoracyjne zawiera sugestywny inskrypcję „Meteor Młodej Polski”.          Dzień dzisiejszy    Jednostka samorządu terytorialnego określana urzędowo mianem Gmina Inowrocław, położona jest w obrębie zachodniej części Kujaw, a więc obszaru nazywanego przez jednych (…..) „krainą mlekiem i miodem płynącą”, przez innych zaś (….) „ziemią pszeniczno-buraczaną”.   Najwybitniejszy syn tej ziemi pisarz Stanisław Przybyszewski charakteryzował swą rodzinną ziemię używając następujących słów (…..) „to trójkąt obwodu paru mil kwadratowych, między Inowrocławiem, Gniewkowem, a pramatką, kolebką ojców naszych – Kruszwicą” (…..).     Powołana została do życia w 1 stycznia 1973 roku, mocą ustawy wprowadzającej nowy podział administracyjny kraju. Kształtem swym przypomina dużą literę „C”, po środku której leży gmina miejska Inowrocław. Od marca 1973 r. dysponuje własnym herbem i sztandarem.    Aktualnie powierzchnia gminy wynosi 171,05 km², z czego na użytki rolne przypada – 145,03 km², lasy – 2,83 km², a na pozostałe grunty – 23,20 km². Zamieszkiwana jest przez ok. 11300 osób. Gęstość zaludnienia wynosi 65,8 osób/km². Liczy 50 wsi oraz 26 sołectw.                                                                       Na jej obszarze funkcjonuje 7 szkół podstawowych, 2 gimnazja, 15 świetlic środowiskowych, 14 organizacji pozarządowych, niemal 1,5 tys. podmiotów gospodarczych.                                                Sieć dróg obejmuje łącznie 184,876 km. z czego gminne to – 65,975 km., powiatowe – 88,815 km., wojewódzkie (nr: 251, 252, 400, 412) – 14,911 km., krajowe (E15, E25) – 15,175 km. Południowo – zachodnią flanką biegnie, przecinająca kraj magistrala węglowa Herby – Gdynia, powstała jeszcze przed wybuchem II wojny światowej.                                                                                                            Gmina posiada charakter typowo rolniczy. Gleby II i III klasy urodzajności (bonitacji) gwarantują wysokotowarową produkcję zbóż i roślin okopowych. Hodowlę zdominował żywiec wieprzowy.       Oczom przyjezdnych rzuca się w oczy głównie równinny charakter ziemi. Znane powiedzenie (…..) „na Kujawach nic nie braknie, tylko drzewek każdy łaknie”, całkowicie odzwierciedla krajobrazowy wizerunek współczesnych Kujaw.     Geografowie dyslokują gminę Inowrocław na Równinie Inowrocławskiej, której czarne ziemie traktowane są, jako najbardziej urodzajne w Polsce. Właśnie dla tychże urodzajnych czarnoziemów, karczowano pierwotne lasy, zakładano łąki oraz pola uprawne.     Bogactwem Równiny, a tym samym naszej gminy są bez wątpienia pokłady surowców mineralnych, spośród których najważniejsze znaczenie mają znane od tysięcy lat złoża soli kamiennej, należące do najbogatszych w skali kraju.      Relatywnie niski wskaźnik opadów atmosferycznych tudzież zasoby soli, mającej silne właściwości higroskopijne, sprawiają iż suche powietrze sprzyja osobom, cierpiącym na dolegliwości astmatyczne.    Tu znalazło sobie dogodne warunki egzystencji ponad 1000 gatunków roślin (sosny, brzozy, olchy), a pośród mokradeł Obszaru Chronionego Krajobrazu Lasów Balczewskich spotkać można żurawie błotne.     Przez gminę Inowrocław wiedzie pięć oznakowanych, pieszych szlaków turystycznych, mianowicie:* Szlak Piastowski zwany niekiedy Szlakiem Tysiąclecia Państwa Polskiego (fragment),* Szlak Jana Kasprowicza (niebieski) – 17,5 km.,* Szlak Stanisława Przybyszewskiego (zielony) – 17 km.,* Szlak gen. Władysława Sikorskiego (czerwony) – 25,5 km.,* Szlak Powstania Wielkopolskiego (żółty) – 16 km.   Trakty są atrakcją dla wytrawnych turystów tudzież miłośników historii Kujaw bądź literatury.    W miejscowości Balczewo bierze swój początek leśna ścieżka przyrodnicza, wytyczona w kierunku miejscowości Rejna (gmina Dąbrowa Biskupia). Trakt liczy 7,4 km., z czego 2,9 km. przypada na gminę Inowrocław Preferowana jest głównie do zwiedzania pieszego. Można również podziwiać 20 pomników przyrody, prawem chronionych.                                                          Najcenniejszy obiekt historyczny stanowi kościół p.w. Św. Trójcy w Górze z roku 1829, w nim zaś krucyfiks wykonany z 31 tureckich kul armatnich (1855 r.), darowany parafii przez generała dywizji w służbie kawalerii tureckiej Władysława Kościelskiego (Sefer Paszę).     Corocznie na terenie gminy odbywa się cykl ogólnodostępnych imprez kulturalnych i sportowych. Są to: * CHOTOMALIA wieczór literacki z okazji Światowego Dnia Poezji – termin: marzec, organizator:   Gminna Biblioteka Publiczna, Filia w Tupadłach,  * Kujawski Festyn Wielkanocny w Inowrocławiu – termin: Niedziela Palmowa, organizator: Urząd    Gminy Inowrocław,* Spotkanie z patronem – Biesiada „Imieniny u Stacha” – termin: kwiecień, organizator: Towarzystwo    Rozwoju Łojewa, * Bieg otwarty w ramach ogólnopolskiej akcji „Polska Biega” – termin: maj, organizator: Uczniowski   Klub Sportowy AUT w Jaksicach,* Majówka w Łojewie – termin: maj, organizator: Towarzystwo Rozwoju Łojewa, Rada Sołecka,    Klub Seniora „Łojewianie”, Szkoła Podstawowa w Łojewie,* Dożynki Gminne w Gnojnie – termin: sierpień, organizator: Urząd Gminy Inowrocław, * Dożynki Sołeckie – termin: sierpień i wrzesień, organizator: Rady Sołeckie,   Mając na uwadze pomyślny rozwój ekonomiczny gminy, gremium kierownicze jej władz samorządowych uznaje, najbardziej pożądanymi kierunkami inwestowania takie sektory gospodarki, jak: przetwórstwo rolno – spożywcze, telekomunikacja oraz budownictwo.    Urząd Gminy posiada Certyfikat ISO 9001:2000, ponadto tytuły Lider Zarządzania w Samorządzie Lokalnym oraz Gmina Fair Play.                                                      Mocne strony gminy tworzą następujące czynniki: niskie stawki podatków lokalnych, dogodne położenie komunikacyjne i wysoki poziom rozwoju drobnej wytwórczości.     

Informacje o artykule

Autor:
Zredagował(a):	Daniel Kościelny
Data powstania:	22.01.2010 11:45
Data ostatniej modyfikacji:	26.01.2010 13:39
Liczba wyświetleń:	1990

Artykuły archiwalne

Lp.	Tytuł	Data modyfikacji	Zredagował
1	HISTORIA	22.01.2010 11:46	Daniel Kościelny
2	HISTORIA	22.01.2010 11:45	Daniel Kościelny